Nog niet zo heel lang geleden was het "Alle Menschen Werden Brüder" dat de klok sloeg in Europa. En nu? Niet bepaald, nee. Zo liggen Frankrijk en Duitsland tegenwoordig echt met elkaar in de clinch. 

De reden voor de onderlinge strijd tussen de twee machtigste landen in de EU? Frankrijk wil feitelijk alles bij het oude laten.

Het is een veel gehoorde vraag op diverse Internetfora: is het ergste voorbij? Kunnen we de crisis eindelijk achter ons laten?

Uit cijfers afkomstig uit Spanje en Frankrijk kunnen we alleen maar concluderen dat dit niet het geval is. De crisis verdiept zich, de werkloosheid neemt toe, en wij - 'het welvarende' deel van de EU - mogen uiteindelijk de rekening betalen.

Enkele jaren geleden bevond je je als euroscepticus nog in de minderheid in Nederland. In zogenaamd 'serieuze' kringen was je zelfs maar al te vaak de enige die een kritisch geluid liet horen over de richting van de EU en de inherente zwakheden van de euro. Tegenwoordig is dat echter anders, mede - of misschien zelfs vooral - door het succes en charisma van de Britse MEP'er, Nigel Farage.

De Fransen hebben decennia lang met de Engelsen geconcurreerd om de belangrijkste delen van de wereld in eigen handen krijgen. De voorwaarde was dat de desbetreffende grondgebied rijk moest zijn aan waardevolle natuurbronnen. De op het grondgebied levende mensen en dieren waren minder van belang. Zij die in opstand kwamen werden met de harde hand de kop ingedrukt.